Udział mjr. Franciszka Niepokólczyckiego w Kampanii Polskiej 1939 r.

Zbliża się kolejna 77 rocznica wybuchu II Wojny Światowej. Dlatego przedstawię w telegraficznym skrócie walkę w kampanii polskiej Bohatera mojego doktoratu.

W związku z coraz gorszymi stosunkami na linii Warszawa – Berlin rozpoczęto formowanie wielkich jednostek operacyjnych. Świeżo awansowany na majora Franciszek Niepokólczycki dostał przydział do sztabu gen. Emila Przedrzymirskiego-Krukowicza, którego mianowano na dowódcę Armii „Modlin”.

W tejże formacji zastał go wybuch wojny. Początkowo dowodził 60. baonem saperów Armii „Modlin”, a następnie od 4 września stał na czele oddziału organizacyjnego saperów tej armii. 15 września został skierowany do dyspozycji gen. Juliusza Rómmla dowódcy Armii „Warszawa”. W obronie stolicy walczył do jej kapitulacji co nastąpiło 28 września 1939 r. Jeszcze przed podpisaniem aktu kapitulacyjnego rozpoczęto formowanie Służby Zwycięstu Polski w której od początku jej istnienia, aż do upadku Powstania Warszawskiego Franciszek Niepokólczycki zajmował się dywersją oraz sprawami technicznymi. W tym czasie używał pseudonimów: „Teodor”, „Franek”, „Szubert”.